عشق کوچولوی مامان و بابا

لوبیای سحر امیز مامانی امسال اولین سالیه که تو روز مادر منم یه مامان واقعیم و اینو مدیون وجود تو نازنیم هستم که مامان بودنو به من چشوندی و یه حسی داشتم تو این روز که اصلا نمی تونم بیانش کنم خدا رو هزاررران مرتبه شکر که منو لایق مادری دید و یه فرشته کوچولو گذاشت تو دلم و به این خاطر روزی هزار بار به خودم می بالم و خدا رو شکر می کنم بابایی هم امسال واسم سنگ تموم گذاشت و کلی سورپرایزم کرد و اون دوربینی رو که مدتها تو فکر خریدش بودم برام گرفت و حسابی منی خوشحال کرد ...

عشق کوچولوی مامان وقتی دقیقا 13 هفته ات بود با بابایی رفتیم تا از سلامتت مطمئن بشیم اول رفتیم سونو که طبق معمول دل تو دلم نبود تا نوبتم بشه و خیلی امیدوار بودم که آقای دکتر جنسیتتو بهم بگه و بفهم پرنس هستی یا پرنسس (با اینکه اول از همه سلامتیت برام مهم بود ولی ته دلم همیشه یه دخمل طلا می خواستم بابایی هم همیشه بهم می گفت تو رویاهام همیشه نی نی مو دخمل تصور می کردم) خلاصه که نوبتم شد و بابایی هم دوست داشت بیاد و تو رو ببینه ولی اجازه ندادن بهش رفتم سریع رو تخت دراز کشیدم و دکتر زودی منو شناخت که همون مامان همیشه نگرانم گردنمو کلی کج کرده بودم تا صفحه مانیتور بتونم ببینم و ببینم روی ماه تو چه شکلی شده دکتر بعد از چند مین گفت همه چی ...

از قدیم تا حالا راههای زیادی برای رسوندن پیام بوده و هست یکی با دود پیام می ده یکی با کبوتر نامه رسون یکی با تلگراف یکی با تلفن یکی فکس یکی ایمیل یکی ....... اما مدل پیام تو با همه اونا فرق داشت تو یه جور دیگه پیام دادی یه جور دیگه اعلان حضور کردی یه جوری که تنم لرزید اشک شوقم سرازیر شد دلم پر کشید برای وجود نازنینت لبخندی به لبم نشست و شوقی به دلم افتاد که هیچ وقت تجربه اش نکرده بودم تو با یه پیام منو بابایی رو خوشبخت ترین ادمهای روی زمین کردی اونقدر خوشبخت که حتی تو رویاهامم تصورشو نمی کردم تو پیوند ما رو محکم تر کردی و عشقمونو جاودانه تر تو ثمره عشق دو تا عاشقی که هنوزم باورشون نمیشه خدا چنین موهبتی رو بهشون عطا کرده ...